تأثیر مواجهه کوتاه مدت غلظت های تحت کشنده سم دیازینون بر شاخص های انرژی و تنظیم اسمزی بچه تاس ماهی ایرانی acipenser persicus borodin, ۱۸۹۷ طی دوره سازگاری اسمزی با آب دریا

در تحقیق حاضر، تأثیر مواجهه کوتاه مدت غلظت های زیر کشنده دیازینون بر شاخص های انرژتیک (گلوکز، لاکتات) و تنظیم اسمزی (تعداد سلول های کلراید، هورمون کورتیزول، پروتئین کل و یون های پلاسمای خون) بچه ماهیان تاس ماهی ایرانی (a. persicus) طی دوره سازگاری شوری با آب دریا مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: تیمار 1: دیازینون با دوز 0/3 (ppm (10% lc50 96 ساعت، تیمار 2: دیازینون با دوز 0/9 (ppm(30% lc50 96 ساعت، تیمار 3: دیازینون با دوز 1/5 (ppm (50% lc50 96 ساعت. همچنین یک گروه بدون سم به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. آزمایش در 2 مرحله انجام شد شامل: 96 ساعت مواجهه با سم در آب شیرین و 24 ساعت مواجهه با سم در آب لب شور (شوری 12 گرم در لیتر). بعد از هریک از این مراحل نمونه برداری از خون و آبشش بچه ماهیان انجام شد. این مطالعه نشان داد که سم دیازینون به خصوص در غلظت های بالا (شامل 0/9 و 1/5 ppm) می تواند شاخص های انرژتیک و تنظیم اسمزی خون بچه ماهیان تاس ماهی ایرانی را قبل و در طول دوره سازگاری شوری تحت تأثیر قرار دهد. این تأثیرات عبارت اند از (الف) 96 ساعت مواجهه در آب شیرین: افزایش کورتیزول، گلوکز، لاکتات و تعداد سلول های کلراید (تنها برای تیمار 0/3 ppm سم) و کاهش یون ها (ب) 24 ساعت مواجهه در آب شور: افزایش کورتیزول، گلوکز و یون ها. در مجموع دیازینون به خصوص در غلظت های 0/9 و 1/5 ppm موجب کاهش پتانسیل تنظیم اسمزی بچه ماهیان تاس ماهی ایرانی شامل کاهش تعداد سلول های کلراید، ایجاد شرایط بی هوازی، اختلال در نفوذپذیری یون ها در بافت آبشش و افزایش شاخص های استرسی شامل غلظت هورمون کورتیزول و سطوح گلوکز می شود.